Na een gezellig verjaardagsfeest van vrienden, gisterenavond, begon deze zondag goed met een gezellig ontbijtje met verse jus d'orange, een warm broodje en een zacht gekookt eitje (vaste prik op zondag), Na het ontbijt besloot ik om de dvd te gaan kijken die ik gisterenavond als verlaat verjaardagskado, gekregen had van de vrienden bij wie we waren.
Ik kreeg de film: "Extremely loud, incredibly close".
Wat een PRACHTIGE film. Mooi, ontroerend en leuk. Een echte aanrader. Het boek, waar deze film op is gebaseerd, heeft dezelfde titel.
Om mijn Engels wat op te vijzelen, heb ik onlangs besloten dat ik films voortaan ga kijken met de Engelse ondertiteling. Zo gezegd, zo gedaan. Dat werkte prima. In no-time was ik vergeten dat ik Engels zat te lezen, zo vlot ging dat. En ik maar denken dat ik echt helemaal geen Engels kan.
Het mooie is, dat ik de komende tijd heel veel leuke films kan gaan kijken onder het mom van: "ik werk aan mijn Engels" ;). Mij hoor je voorlopig niet.
Vanmiddag hadden we afgesproken met vrienden uit Rijen. We keken even op buienradar en vonden dat we het er wel op konden wagen om de afstand vanaf Breda fietsend af te leggen. Met een geweldige wind mee, waren we niet eens zo heel veel later dan de afgesproken tijd;) We hadden elkaar al veel te lang niet gezien, je weet hoe dat gaat. Het leek alsof we er vorige week nog geweest waren, zo vertrouwd voelde het weer. Het zijn dan ook vrienden uit de studietijd, dus we kennen ze inmiddels al heel wat jaartjes. Na enkele gezellige uurtjes, keerden we huiswaarts. De wind was nog niet gedraaid maar wel toegenomen. Ook buienradar was niet zo vriendelijk meer voor ons. Tegen de wind in, reden we Rijen uit en daar kregen we een flinke bui over ons heen. Met het oog op ons avondprogramma konden we niet gaan schuilen dus we trapten stevig door. Al snel waren we onder de donkere wolk uit. De combinatie van zon en wind droogde onze kleding weer snel. Wat zo leuk is, is dat wij op de fiets altijd zoveel lol hebben. Zo kunnen we het bv. niet laten om bij elk plaatsnaambordje een wedstrijdje te doen wie het eerst het bordje passeert.
Eenmaal thuis nam ik even tijd voor een 'Franse douche', de hakjes aan, een lippenstiftje op en hop, in de auto (nu wel inclusief kids) en op naar Goirle, naar schoonmoeder. Vandaag is het namelijk de trouwdag van mijn schoonouders. 54 jaar geleden werd hun, toen inmiddels twee jarig burgerlijk huwelijk, in de kerk ingezegend. Mijn schoonvader is er niet meer maar met mijn schoonmoeder hebben we deze dag herdacht onder het genot van een heerlijk etentje in De Eetkamer in Goirle. Een heel goed adresje, dat kan ik wel zeggen.
Om 22.45 uur waren we thuis, dus de mannen gingen gelijk door naar boven. Ik blijf beneden om nog even na te genieten en de dag te laten bezinken. Wat heerlijk toch om tijd door te brengen met het gezin, familie en vrienden.
Ik voel me rijk.
Elle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten