donderdag 30 juni 2016

Gelukkige/blije kleine lantaarntjes??

Dit vrolijke patroon 'Happy little lanterns' heb ik ooit eens gedownload. Of kleine lantaarntjes echt blij en gelukkig kunnen zijn, dat vraag ik me af. Een vrolijk patroon is het zeker.


Het is een gratis patroon van Lecien. Misschien is het nog steeds vindbaar op de site.


Niet speciaal voor deze quilt, kocht ik ooit een charmpack en twee bijpassende stoffen in Den Haag toen ik een dagje op stap was met de jongens.
Ik mocht in de quiltwinkel zo lang rondkijken als ik wilde en later mochten zij in een muziekwinkel zo lang rondkijken als ze wilden. 


Om zo min mogelijk van de stofjes verloren te laten gaan, besloot ik om dit patroon met de 'snowballs' te maken zodat er alleen maar kleine hoekjes afgeknipt hoefden te worden.


Met een bruin stofje erbij, werden de sneeuwballen al snel lange banen van lantaarntjes


  
Van de overgebleven lapjes, wordt een rand samengesteld. Er is ook nog wat van de bruine stof nodig om helemaal rond te komen. 


Wat rest is om ophanglusjes te appliceren aan de bovenkant van de lantaarntjes en om flosjes aan de onderkant te bevestigen. Dat laatste is misschien handiger om te doen als het quilten klaar is.


Op deze foto is de laatste rand er nog niet aangenaaid maar dat is inmiddels wel het geval. (Al heel lang). De quilt ligt ongeduldig te wachten tot hij aan de beurt is om gequilt te worden. Hopelijk houdt hij het nog even vol.

woensdag 29 juni 2016

Taart

Vandaag knutselde ik verder aan een taart van vilt. 




Het begint al wat te worden. De taart is een onderdeel van een boekenproject op een woning voor gehandicapte kinderen. Bij tien prentenboeken maken we materialen die de kinderen kunnen bekijken en voelen zodat ze het verhaal kunnen beleven. Alles zal van textiel gemaakt worden. 

Deze taart hoort bij een boek van Kikker. Bovenop de taart zal nog een kikker komen. 

Gezellig samen met een vriendin bezig geweest. We maken ook gelijk een taart voor haar peuters van de peuterspeelzaal. 

Er is ook een boek dat over een heerlijke lappendeken gaat. Je snapt wel wie aangeboden heeft om die te maken...


Groetjes Elle

Hoe het zo komt

Dat vraag je je misschien af. Opeens verschijnt hier dagelijks een post. Dat was nooit zo. Goede voornemens? Een weddenschap? Een zelf opgelegd iets? Niets van dat en van dat alles een beetje.

Het begon allemaal bij mijn oudste zoon. Hij daagde mijn jongste zoon uit om elke dag muziek te maken en deze te publiceren. Door elke dag iets te creƫren, ga je ontdekken wat je echt wil en wat je echt kunt. Je daagt jezelf uit om verder te gaan, verder te zoeken. Zoeken naar de grens van je comfortzone, van dat wat je al vaker doet en dat wat je al kunt. Daarvan ga je groeien en daarmee kom je verder. Je verkent nieuwe gebieden en leert daarmee over jezelf.

Zelf wil hij graag schrijven. Hij had al een blog maar schreef daar onregelmatig op. Nu daagt hij zichzelf uit om 365 dagen lang, dagelijks een artikel te schrijven. Hij schrijft over zaken die dicht bij hem liggen. Over zijn interesse voor auto's, voor nieuwe dingen leren, over zijn werk en zijn leven in Londen. Ook kijkt hij terug naar zijn tienerjaren die net voorbij zijn en deelt hij zijn gedachten over zijn leven als twintiger. Natuurlijk zijn deze laatst genoemde voor mij als moeder erg interessant om te lezen. Het raakt me en biedt nieuwe openingen voor fijne gesprekken. Bovendien oefen ik nu dagelijks in het lezen van een Engelse tekst en daarmee kom ik terecht bij mijn eigen uitdaging.

Beide jongens zijn dus dagelijks bezig met hun passie en proberen daarin hun grens, hun kunnen, hun creativiteit en hun doorzettingsvermogen te oefenen.

Zou dat ook iets voor mij zijn? Zou ik dagelijks kunnen schrijven over dat wat mij bezig houdt? Zal ik dat dan doen op mijn facebookpagina van mijn werk als autismespecialist of kies ik dan toch voor mijn passie voor het quilten? Of ga ik misschien dagelijks een klein werkstukje maken? Of elke dag quilten? Of elke dag schrijven over wat mijn werk mij heeft gebracht?
Ik kies ervoor om elke dag te schrijven. Hier. Op mijn quiltblog. Hier ligt mijn passie. Dit is wat ik graag doe, waar ik graag mee bezig ben. Kijken naar quilts, praten over quilts, mensen opzoeken die quilten etc. Het is iets waar ik best wel elke dag even mee bezig wil zijn.

Ik doe niet mee aan de uitdaging van de jongens. Daar maak ik geen deel van uit. Dat is iets tussen hen. Zij reflecteren op elkaar, geven elkaar feedback. Ik doe mijn eigen ding. Hier, schrijvend op mijn quiltblog over waar ik mee bezig ben. En dat is het.

Tot morgen.

maandag 27 juni 2016

Overhandigd

Gisteren mocht ik de herinneringsquilt overhandigen. Hoewel ik zelf tevreden was en blij was met het resultaat, stapte ik toch zenuwachtig het tuinpad op en drukte ik met een beetje een trillende hand op de bel. 

Lang hoefde ik niet in de zenuwen te zitten, ze wilde de quilt meteen zien. Omdat ik natuurlijk de quilt ophield en dus recht tegenover haar stond, kon ik de reactie goed zien. En dat was mooi. Ze was ontroerd, blij en verrast.


Ik kan niet anders zeggen dan dat mijn missie geslaagd is.
Licht en vrolijk verliet ik even later haar huis. Ik hoor zeker nog hoe haar vader de quilt ontvangt en ik krijg een foto als de quilt op zijn plek hangt. Daar kijk ik naar uit.



Hier nog een foto die ik in mijn tuin maakte van de quilt. 

Groetjes Elle

zondag 26 juni 2016

De herinneringsquilt.


Dit is 'm. 

De herinneringsquilt. 

Gemaakt van kleding van een mevrouw die overleden is. Dinsdag is het haar geboortedag. Dan krijgt haar man deze quilt als herinnering aan haar. Hopelijk brengt het mooie herinneringen terug bij het zien van al die bekende stukjes stof. Ook hoop ik dat de dochter, die mij gevraagd heeft dit te maken, blij is met het resultaat.  

donderdag 23 juni 2016

Een dag niet gequilt

..is een dag niet........ 
Nee, dat wil ik helemaal niet zeggen. Ik heb gewoon een dag niet gequilt. 

Nu de herinneringsquilt af is, kan ik me even richten op iets anders: het feest van Bernt. Behalve dat hij geslaagd is voor het VWO, is hij deze week 18 jaar geworden. Morgen gaan we dit vieren met familie (die letterlijk van alle kanten in het land komt) en natuurlijk met Bernt zijn vrienden. Ik heb er ontzettend veel zin in. 

Vandaag had ik een drukke werkdag dus morgen doe ik boodschappen en ga ik vervolgens aan de slag om allerlei lekkere dingetjes te maken. Waarschijnlijk wordt er morgen dus ook niet gequilt. 

Mijn rechterduim is daar trouwens best blij mee want die heeft het zwaar te verduren gehad en kan wat rust gebruiken. 

Een rustig avondje allemaal. 

Groetjes Elle

woensdag 22 juni 2016

Gelukt

Ook vandaag moest ik nog even doorwerken  aan de herinneringsquilt om de afwerkbies vast te zetten en een ophangtunnel  te maken. 

De scherpe opmerker vraagt zich af hoe het kan dat de top net af is en de quilt nu klaar is. Ik zal het verklappen. 

Het is geen quilt. 

Er is namelijk niet gequilt. 

De dikke verstevigde kledingstoffen, genaaid op een stevige ondergrond, maken het onmogelijk om het geheel door te quilten. Het is dus eigenlijk een wandkleed van de stoffen van de kleding. Hoewel? Er is wel sprake van een zachte vulling en een achterkant dus in die zin is het weer wel een quilt. 

Wat maakt het ook uit. 

Ik ben heel blij met het eindresultaat en ik hoop dat de ontvanger dat ook zal zijn. 

Als ik de quilt overhandigd heb, zal ik hier een foto plaatsen.

Groetjes Elle

dinsdag 21 juni 2016

Geen eitje

Het afwerken van een quilt is beslist geen eitje. Het aanzetten van de bies, de randen afsnijden en dan hopen dat alles echt zo netjes recht en strak is als het daarvoor was, is geen sinecure. 

(Rare kleurtjes op de foto, paars wordt rood. Nou ja). 

Het lijkt erop dat het gaat lukken. De quilt is erg zwaar en het kost moeite om de naald door de stof te duwen. Het vastnaaien van de afwerkbies aan de achterkant is dan ook beslist niet deze avond klaar. Morgen maar weer verder dan. Gelukkig heb ik nog een paar dagen. 


1 hoek is gedaan. De volgende mag nog wat strakker. Nog een zijde en dan naar bed. 

maandag 20 juni 2016

Quilten? Nee, vilten!

Afgelopen jaar wilde ik mijn 'textiele' blik eens verruimen en besloot ik om een cursus te gaan doen genaamd: 'Textiel, gemengde technieken'. Eens op een andere, misschien wat vrijere manier leren omgaan met textiel en textiele technieken. 

De cursus begon met vilten. Nu heb ik nooit interesse in gevilte voorwerpen. Ik vind het er altijd wat rommelig uitzien en gevilte werkstukken vind ik dan ook zelden mooi. Ik houd er namelijk van als het strak afgewerkt is, als 'het' klopt, als het meetbaar en controleerbaar is. En juist dat wilde ik leren loslaten. 



Ik ging dus aan de slag met de plukken gekleurde wol op een stuk bolletjes plastic. En wat ik al wel verwacht had, om het zelf te doen is hartstikke leuk. Lekker kliederen met water en zeep. Heerlijk lichamelijk bezig zijn en van niets iets maken. Super om te doen. Want hoewel gevilte werkstukken mijn aandacht niet trekken, dacht ik wel dat het vast leuk zou zijn voor de maker om er mee bezig te zijn. 

Nadat de lap half gevilt was, legden we kastanjes onder het vilt zodat het vilt de bolvormen aannam. Ook werd er wat geregen en geplooid en vervolgens verder gevilt.


Toen het werkstuk gedroogd was, werd het nog opgeleukt met wat parelmoerkleurige kralen. In de cursus hebben we nog verschillende dingen geleerd en gedaan en na deze proeflap maakten we een echt werkstuk. Toch is dit proefje het enige van de hele cursus dat bewaard is gebleven omdat ik hem zo leuk vindt. Zo lekker ruw en puur, zo niet meetbaar en controleerbaar, zo lekker vrij en onbevangen. Ja, ik kan het wel...

Voor deze foto is het even uit de kast gehaald en op onze Noor (schapenvacht van wild schaap uit Noorwegen) gelegd. Een plaatje.

Groetjes Elle

zondag 19 juni 2016

Hard gewerkt

Vandaag heb van vanochtend acht, tot vanavond zeven uur , aan de herinneringsquilt gewerkt. De top is af. Nu nog even relaxed op de bank met de piramidequilt. Rij drie wordt eraan genaaid. 



Groetjes Elle

zaterdag 18 juni 2016

Tussendoortje

Van een aantal kleine scraplapjes, vorig jaar gekregen op het quiltweekend, maakte ik 12 nine-patches. Maar wat doe je nu met 12 kleine blokjes?


Nou, dat weet ik wel! Je kunt er een rand van maken. Dat heb ik al eerder gedaan bij de '12-kleintjes' (zie zijkolom). Toen ging ik precies zo te werk. 


Als je een rand hebt, dan moet er wel een middenstuk in. Ik koos voor een Kompasroos. Leuk om die zelf te tekenen in het formaat dat ik wil. 


Dan moet er natuurlijk nog een leuke rand omheen. Die wilde ik niet te gemakkelijk hebben dus tekende ik iets wat ik leuk en een beetje bewerkelijk vond. Waarom zou je het jezelf makkelijk maken als het ook een beetje ingewikkeld kan?

Ik was blij met de rand toen ik zag hoe mooi die aan de quilt paste. In de dagen die volgden kwam er steeds een rand bij en op de quiltbee zette ik de laatste rand eraan. Wat nog ontbrak, dat waren de hoeken.


Ook die werden er snel bij verzonnen in dezelfde stijl als de rand. Daarmee is de top van dit tussendoortje alweer klaar. 


Uiteindelijk zijn de 12 blokjes, waar dit verhaal mee begon, van ondergeschikt belang geworden. Dat kan zomaar gebeuren. 

Groetjes Elle


vrijdag 17 juni 2016

Herinneringsquilt



Vandaag werk ik aan een herinneringsquilt. Een vriendin van een vriendin wilde graag een quilt van de kleding van haar overleden moeder. Mijn vriendin wist wel iemand....We hebben eerst gepraat over wat ze zou willen. Ze wil graag een wandkleed om in de hal bij haar vader te hangen. De plaats en daarmee de afmeting is dus bekend. Toen ik voor de tweede maal bij haar kwam, hebben we de kledingstukken bekeken en een keuze gemaakt voor de kledingstukken/kleuren die ik zou gaan gebruiken. 


De tas heeft lang in de huiskamer gestaan. Ik had wel een idee maar nog niet het lef om de kledingstukken te versnijden. 
Toen het eindelijk wel zover was, begon ik voorzichtig om de rekbare stoffen te voorzien van versteviging en de stoffen vervolgens in stroken te snijden. 


Pfff. Het begin was gemaakt. Gelukkig
Maar wederom bleef het een poos liggen totdat ik weer een dag gepland had om mijn idee nu echt vorm te gaan geven. Alle stroken werden uitgelegd zodat er een mooi kleurverloop ontstond. 


Ik tekende op patroontekenpapier het idee uit en begon met knippen en neerleggen van de stofdeeltjes. 


Plots begon het te worden zoals ik het voor ogen had. Aan het einde van de dag lagen alle stofjes geknipt en was ik heel tevreden over het resultaat.  Inmiddels zijn 4 van de 5 banen klaar. Nu die ene nog en dan alles aan elkaar maken en afwerken natuurlijk. 

 
Ik hoop heel snel het eindresultaat te laten zien. De streefdatum is 28 juni. En dat heeft ook een reden.

Groetjes Elle 

donderdag 16 juni 2016

Met een beetje weemoed

Als kleuter wilde hij graag een 'voetbaldekentje'. Hij tekende een voetbalveld en ik naaide voor hem een voetbaldeken. Nog steeds kruipt hij 's avonds op de bank onder deze deken. Die heeft hem al heel veel warmte gegeven.


De volgende deken die ik voor hem maakte, was er Ć©Ć©n van stofjes met daarop Cheetahs. Hij was dol op cheetahs en spaarde boeken, afbeeldingen en dvd's van deze prachtige beesten. Ook had hij er een knuffeltje van. 





Zijn hele lagere schoolperiode heeft hij zijn voorliefde voor cheetahs behouden. Eenmaal op de middelbare school, werd zijn voorliefde voor muziek nog groter dan die al was. Naast het maken van muziek op zijn drumstel, gitaar, basgitaar en keyboard, luisterde hij ook heel veel naar muziek en we hoorden van bands die minder bekend waren. Hij had het al over de band Muse toen de meeste mensen daar nog niet eerder van gehoord hadden. Toen de cd van The Resistance uitkwam, zag hij in de cd-hoes een mooi en uitdagend patroon voor een quilt.

De belofte was snel gemaakt maar het duurde nog een hele poos voordat dat kleine cd-hoesje uiteindelijk de vorm had van een heuse quilt.  Deze, niet zo grote, quilt, hangt boven zijn bed en in augustus zal hij enkele dagen in de grote kerk hier in Breda hangen op de tentoonstelling van het quiltersgilde (24 t/m 27 augustus)


 Vandaag sluiten we, met een beetje weemoed, zijn middelbare schoolperiode af. Vandaag heeft hij te horen gekregen dat hij is geslaagd voor het VWO. Volgende week wordt hij 18 jaar. 
Superblij en supertrots zijn we op onze jongste zoon.


In welke periode zal ik weer een quilt voor hem gaan maken en welk thema zal dat dan hebben? Ik ben er heel benieuwd naar. 

woensdag 15 juni 2016

Alle uilen op een stokje

Lang geleden, een jaar of vijf, denk ik zo, kocht ik stofstaaltjes met uiltjes en bijpassende stofjes in rood, oranje en bruin. Gekke stofjes. Drukke stofjes. Wat-moet-je-ermee-stofjes. 


De uiltjes werden uitgeknipt en de rest van de stofjes werd in stroken gesneden. Daarmee had ik weer eens een vakantieprojectje gecreĆ«erd. Maar vakantieprojectjes zijn nooit in een vakantie af. Ooit komt dan het moment dat zo'n projectje uit de stapel gepikt wordt en dat er een heuse top van gemaakt wordt. 


In dit geval werden de lange banen doorgeknipt zodat er een uiltje tussen genaaid kon worden en werden de banen met behulp van bruine sashings aan elkaar gezet. 




Wat rest is het maken van wat kleine applicaties, om de tak, waarop de uiltjes zitten, optisch door te laten lopen en dan kan er gequilt gaan worden.

dinsdag 14 juni 2016

De piramides zijn af.

Als de voorgesneden stapeltjes stof zo voor het grijpen liggen, dan is het klusje snel geklaard. Alle piramides zijn af.





Het is ook zo'n lekker karweitje. Ik doe er ongeveer 40 minuten over om 1 piramide in elkaar te naaien. Het is dus al laagdrempelig om er 1 ter hand te nemen. Is er wat meer tijd, dan begin je aan de volgende en anders blijft het er gewoon bij 1. Ook goed. 
Nu staat hier de televisie maar zelden aan, maar nu het voetbal is, ga ik bij de mannen zitten en naai ik dus elke helft een piramide.  





Nu worden de rijen aan elkaar gezet. Ik dacht dat ik niet van het roze was, maar als ik mijn pioenrozen zo naast het kaarsje zie staan en mijn dienblaadje daarbij zet, dan kan ik toch niet ontkennen dat er wel degelijk een vrouwelijke touch in mijn mannenhuishouding te vinden is.






Gisterenavond werden alle piramides op de grond uitgelegd om de volgorde te bepalen. Ik wil natuurlijk niet dat er twee keer een zelfde bovenkantje naast elkaar ligt of dat eenzelfde patroontje in de witjes elkaar in de hoek tegenkomen..... (haha, alsof iemand dat zou zien).

Het is natuurlijk ook 1 van de leukste momenten van het maken van een quilt om alle blokken te rangschikken net zolang totdat je ogen zonder onderbrekingen de hele quilt overgaan. Dat was al redelijk snel het geval dus kon de eerste rij in elkaar gezet gaan worden.





Op 'Bloglovin' stond vandaag een leuke post over het feit dat je zoveel momenten op een dag kunt gebruiken om iets aan je quilt te doen, en dat je echt niet altijd een aaneengesloten tijd nodig hebt om productief te zijn. Even kijken of ik een link kan vinden. Ah, hier zo. Dus ik zet mijn dienblaadje met piramides vooral niet te ver weg om er tussendoor steeds even aan te kunnen werken. En wie zei dat het bouwen van een piramide zoveel jaren kost...